Co sześć sekund z powodu głodu umiera na naszej planecie jedno dziecko.
Jedzenia brakuje co siódmemu człowiekowi na Ziemi, a stan ten, zamiast
się polepszać, stale się pogarsza.
Rzeczywistość ekonomiczna jest brutalna: zasady, jakimi rządzi się światowy rynek nie liczą się z prawami człowieka, ale w sytuacji kryzysu gospodarczego żaden rząd nie kwapi się do zmiany zasad gry. Dlatego jeśli chcemy rozwiązać problem głodu, każdy z nas musi podjąć tę decyzję sam. Przyczyn głodu jest wiele, ale jego skutek jest zawsze ten sam: jest nim ludzkie cierpienie.
Zdecydowałam się na napisanie tej notki, bo wiem, że ktoś tu zagląda. Zmierzam do jednego: Pomagajcie. Wchodźcie na strony takie jak Pajacyk. Jedno kliknięcie myszką nie wymaga dużego wysiłku a naprawdę może pomóc.
Nie odrosłam jeszcze od ziemi i o życiu wiem tyle, że bywa okrutne, ale jednego jestem pewna, warto pomagać, choćby dlatego, żeby poczuć się szczęśliwszym i spełnionym człowiekiem.
Kilkanaście miesięcy temu byłam wolontariuszką.. pomagałam w opiece przy niepełnosprawnych. I kuuurcze, szczerze? Ci ludzie są wspaniali.. nie potrafię opisać tego co z nimi przeżyłam. Od tamtego czasu po prostu mam taką ochotę zadać potężny ból osobom, którzy się z nich nabijają.
Rzeczywistość ekonomiczna jest brutalna: zasady, jakimi rządzi się światowy rynek nie liczą się z prawami człowieka, ale w sytuacji kryzysu gospodarczego żaden rząd nie kwapi się do zmiany zasad gry. Dlatego jeśli chcemy rozwiązać problem głodu, każdy z nas musi podjąć tę decyzję sam. Przyczyn głodu jest wiele, ale jego skutek jest zawsze ten sam: jest nim ludzkie cierpienie.
Zdecydowałam się na napisanie tej notki, bo wiem, że ktoś tu zagląda. Zmierzam do jednego: Pomagajcie. Wchodźcie na strony takie jak Pajacyk. Jedno kliknięcie myszką nie wymaga dużego wysiłku a naprawdę może pomóc.
Nie odrosłam jeszcze od ziemi i o życiu wiem tyle, że bywa okrutne, ale jednego jestem pewna, warto pomagać, choćby dlatego, żeby poczuć się szczęśliwszym i spełnionym człowiekiem.
Kilkanaście miesięcy temu byłam wolontariuszką.. pomagałam w opiece przy niepełnosprawnych. I kuuurcze, szczerze? Ci ludzie są wspaniali.. nie potrafię opisać tego co z nimi przeżyłam. Od tamtego czasu po prostu mam taką ochotę zadać potężny ból osobom, którzy się z nich nabijają.
popieram!
OdpowiedzUsuńZastanawiam się nad wolontariatem w ośrodku dla dzieci chorych umysłowo, byłam tam już raz. Ale to chyba nie dla mnie, tym bardziej, że wolontariuszy tam nie brakuje.
OdpowiedzUsuńLudzie nie są nawet świadomi tego, jak wiele mogą zrobić i to jest problem. Sama zresztą widzisz nawet i po Połańcu.
Dobrze, że jesteś :)
post niby krótki, a wymagający myślenia i rażący swoją prostotą. przyznam, wcześniej nie wchodziłam na Pajacyka, a dzięki Tobie to się zmieni! dziękujędziękujędziękuję, że mnie uświadomiłaś :)
OdpowiedzUsuń